افزایش استحکام پلی استر های زیست تخریب پذیر

مقدمه

در این مقاله از شرکت دانش بنیان پویاژن می خواهیم به افزایش استحکام پلی استر های زیست تخریب پذیر بپردازیم .

استحکام بسپارهای آلیفاتیک ممکن است با جایگزینی قسمتی از پیوندهای استری با گروه‌های آمید و در نتیجه ازدیاد پیوند هیدروژنی بین زنجیری افزایش یابد.

پیشینه

شرکت Bayer گونه ای با قابلیت قالب گیری تزریقی از پلی استر آمید با عنوان BAK2195 تهیه کرده است که از هگزا متیلن دی آمین، اسید آدیپیک، بوتان دی اُل و دی اتیلن گلیکول ساخته شده است.

اخیراً شرکت مذکور از تولید و فروش این محصول دست کشیده است. همچنین استحکام بسپارهای زیست تخریب پذیر پلی استری را می‌توان افزایش داد . این کار با جایگزینی بعضی از ساختارهای دی اسید آلیفاتیک با دی اسیدهای آروماتیک سخت تر صورت می پذیرد .

شرکت‌های Eastman Chemical و BASF انواعی از بسپار‌های آلیفاتیک/آروماتیک را تولید کرده‌اند که در آن‌ها قابلیت زیست تخریب پذیری حفظ شده است.

BASF یک افزودنی برای بسپار‌های آلیفاتیک/آروماتیکش با عنوان Ecoflex طرح ریزی کرده است که برای پلاستیک‌های حاصل از منابع تجدیدپذیر استفاده می‌شود . برای مثال، با نشاسته‌ی گرمانرم ترکیب می‌شود .

همچنین به عنوان جزء اولیه فیلم‌ها و چند لایه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد .

پلیمرهای زیست تخریب پذیر محلول در آب

پلیمرهای محلول در آب به عنوان سازنده‌ی شوینده ها، غلظت دهنده ها، امولسیون سازها و عامل آهار دهنده به کاغذ استفاده می‌شوند. در محصولات شوینده، خوراکی‌ها، خمیر دندان، شامپو، حالت‌ دهنده‌های موی سر، لوسیون‌های پوست و منسوجات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بیشترین حجم پلیمرهای محلول در آب از اکریلیک اسید، مالئیک انیدرید، متاکریلیک اسید و ترکیبات گوناگون از این تکپارها، بدست می‌آید. به استثنای چندپارهای آن‌ها، این بسپارها زیست تخریب پذیر نیستند. بنابراین پلیمرهای محلول در آب مرسوم، در اقیانوس‌ها، دریاها و دیگر مخازن آبی باقی خواهند ماند.

مصرف کنندگان که این پلیمرها را نمی‌بینند و فقط به اثر شویندگی آن‌ها توجه دارند متوجه اثر مخرب آن‌ها نیستند و این امر، کار را مشکل‌تر می‌کند. جهت جلوگیری از تجمع بیش از پیش این محصولات در آب راه‌ها لازم است پلیمرهای زیست تخریب پذیر محلول در آب هرچه زودتر جایگزین بشوند.

پلیمرهای زیست تخریب پذیر محلول در آب ممکن است با اصلاح نشاسته و سلولز سنتز شوند. به عنوان مثال کربوکسی متیل سلولز (CMC) با درجات مختلف جانشینی کربوکسی متیل، یکی از خانواده‌های پلیمرهای محلول در آب موجود در بازار است.

هیدروکسی اتیل سلولز (HEC) به عنوان غلظت دهنده در مایعات حفاری و به عنوان عوامل کاهش سیالیت در سیمان استفاده می‌شود. در اغلب پلیمرهای مشتق شده از پلی ساکارید، با افزایش میزان اصلاح سلولز (بیشتر از یک جانشینی در هر حلقه شکر) به منظور به دست آوردن ویژگی‌های مطلوب، سرعت یا محتوای زیست تخریب پذیری محصول کاهش می‌یابد.

علاوه بر این بسیاری از از این پلیمرها هنوز توسط روش‌های آزمون استاندارد جهت تعیین ویژگی زیست-تخریب پذیری مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند پلی ساکاریدهای محلول در آب نیز به روش تخمیر میکروبی تولید می‌شوند: Xanthan این پر مصرف ترین پلی ساکارید میکروبی است.

موارد مصرف صنعتی Xanthan شامل استحصال روغن (کنترل گرانروی)، ساخت کاغذ، کشاورزی (شبیه سازی رشد گیاه) و مواد آرایشی می‌شود. Pullulan تعداد زیادی از کاربردهای بالقوه این بسپار را نشان داده است. به عنوان مثال حفظ رطوبت خوب و نفوذپذیری پایین در برابر اکسیژن باعث شده است به عنوان فیلم قابل خوردن در بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

پلی مالیک اسید که پلی استری معادل پلی (آسپارتیک اسید) است به عنوان شوینده ای با قابلیت زیست تخریب پذیری قابل استفاده است. با این حال این پلیمرها به لحاظ آبکافت شوندگی ناپایدارند.

تا به حال پلی وینیل الکل تنها بسپار دارای اتم‌های کربن منحصر به فرد در زنجیر اصلی است که زیست تخریب پذیر قلمداد می‌شود. این پلیمر هم اکنون در صنایع نساجی، کاغذ و بسته‌بندی و به عنوان پوشش چسب و فیلم روی کاغذ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برای مراجعه به صفحه تصفیه فاضلاب صنعتی میتوانید از این لینک استفاده کنید .

 سپاس از عزیزان گرامی که مقاله افزایش استحکام پلی استر های زیست تخریب پذیر را مطالعه نمودند .